در دهه ۷۰، هوستون در حال شکوفایی بود... به جز تیم فوتبال حرفه‌ای ناامیدکننده شهر. اویلرزها بر hiring بام فیلیپس، یک مربی غیرمتعارف از شرق تگزاس که به کلاه‌های کابویی، چکمه‌های شترمرغ و جملات عامیانه معروف بود، شرط بندی کردند. با کنار گذاشتن سنت و پذیرش یک جو خانوادگی، بام 'غیرمتعارف‌ها' و 'بازیکنان سابق' را برای ساختن یک تیم برنده جذب کرد. در اوج خود، اویلرزهای بام به پدیده 'دوستت دارم، آبی!' تبدیل شدند و با ارل کمپبل و اویلرز به جنگ با یک دودمان پیتسبورگ استیلرز رفتند. موفقیت بام در زمین و خارج از آن، انسانیت و سبک منحصر به فردش، میراثی را به جا گذاشت که اکنون توسط بسیاری از جمله پسر و نوه‌اش، مربیان مشهور وید و وس فیلیپس ادامه دارد.