روزی یک توله‌سگ به خانه آکاری می‌آید که تازه دوازده ساله شده و سعی دارد بعد از بیماری ناگهانی مادرش قوی به نظر برسد. او بلافاصله عاشق توله‌سگ می‌شود و نامش را "جوراب" می‌گذارد چون پاهایش شبیه به جوراب‌های سفیدی به نظر می‌رسید. آکاری شب و روز با جوراب بود. اما با بزرگ شدن آکاری، احساسات و علاقه‌اش از جوراب دور می‌شود. سال به سال، فاصله آن‌ها بیشتر می‌شود و این باعث می‌شود که او به یک شهر دور نقل مکان کند و جوراب را به یک دوست دوران کودکی‌اش بسپارد. روزی آکاری به 10 وعده‌ای که با جوراب و مادر مرحومش داده بود، یادآوری می‌کند...