«اندی وارهول ماری منکن و ویلار ماس را 'آخرین بوهمی‌های بزرگ' نامید و در سال 1965، بیچ را ساخت، پارودی واقعی او از نمایشنامه ادوارد آلبی به نام 'کی از ویرجینیا وولف می‌ترسد؟'، با ویلار و ماری که در حال نشستن روی مبل در اتاق نشیمن خود، مست و در حال بحث در یک بعدازظهر یکشنبه هستند. بدون فیلمنامه، با دوربین ثابت و به سبک مستند فیلم‌های خانگی امضایی‌اش، بیچ وارهول هرگز قبل از این به عموم نمایش داده نشده است - تا به حال...» (فیلیپ گفتر).