موضوعات آنارشی و فردگرایی که در آثار ورا چی‌تیلووا جریان دارد، از اینجا آغاز می‌شود، در نگاهی تقریباً مستند-واقع‌گرایانه به زنان که در میان انطباق سخت زندگی در یک خوابگاه کارخانه‌ای مشترک، آزادی و شادی را پیدا می‌کنند.