فیلم هرگز بهتر
ترز یک زن جوان مبتلا به فیبروز کیستیک است که در حلقه زمانی قرنطینه گیر کرده است. او با نوشیدن آبجو، ماریجوانا و یک گفتگوی داخلی بیپایان با کلافگی خود مبارزه میکند. وقتی هماتاقی خودخواهش برمیگردد و در رعایت فاصلهگذاری اجتماعی ناکام میماند، او متوجه میشود که کلافگی ممکن است کمترین نگرانی او باشد.