الگوهای استتار جنگ جهانی دوم آلمان ، خانواده ای از طرح های استتار نظامی با الگوی آشفته را برای لباس ، مورد استفاده و در اصلی طراحی شده در جنگ جهانی دوم تشکیل داد. اولین الگوی ، splittertarnmuster ، در سال 1931 طراحی شد و در ابتدا برای نیمه پناهگاه های زلبن در نظر گرفته شده بود. الگوهای لباس از آن ایجاد شده الگویی از اتصال چند ضلعی های سبز ، قهوه ای و Buff به هم پیوسته با رگه های "باران" عمودی. الگوهای بعدی ، که گفته می شود برای Waffen-SS توسط یوهان جورج اوتو شیک طراحی شده است ، با نقاط گرد یا اشکال نامنظم به اشکال برگ مانند بیشتری تبدیل شده است. دودهای استتار برای برگشت پذیر طراحی شده اند و برای دو فصل ، چه تابستان و پاییز ، یا تابستان و زمستان (برف) ، استتار را فراهم می کنند. توزیع محدود به Waffen-SS بود ، ظاهراً به دلیل حق ثبت اختراع ، اگرچه انواع دیگر واحدهای از جمله Luftwaffe استفاده می شد. تولید با کمبود مواد ، به ویژه اردک پنبه ای ضد آب با کیفیت بالا محدود شد.
German World War II camouflage patterns formed a family of disruptively patterned military camouflage designs for clothing, used and in the main designed during the Second World War. The first pattern, Splittertarnmuster, was designed in 1931 and was initially intended for Zeltbahn shelter halves. The clothing patterns developed from it combined a pattern of interlocking irregular green, brown, and buff polygons with vertical "rain" streaks. Later patterns, all said to have been designed for the Waffen-SS by Johann Georg Otto Schick, evolved into more leaf-like forms with rounded dots or irregular shapes. Camouflage smocks were designed to be reversible, providing camouflage for two seasons, whether summer and autumn, or summer and winter (snow). Distribution was limited to the Waffen-SS, ostensibly because of a patent, though variants were used by other units, including the Luftwaffe. Production was limited by shortage of materials, especially of high quality waterproof cotton duck.
