Bindu در سال 1969 با Ittefaq و Do Raaste موفقیت های اولیه داشت. از اینجا او به نوشتن داستان موفقیت خود با Kati Patang Shakti Samanta (1970) رفت ، جایی که او به اعتبار خود رقص کاباره ای پر زرق و برق داشت ، "Mera Naam Shabnam". عددی که حتی امروز به عنوان یکی از نکات برجسته فیلم به یاد می آورد.

اجراهای مبهم Bindu در سال 1974 به عنوان یک اغوا کننده در Imtihan و به عنوان یک پوره در هاواس ، مخاطبان را به درخواست های بیشتری ترک کرد. او با وجود بازدیدهای پشت سر خود ، موفق شد از اسطوره ای که بازیگران متاهل معمولاً به خصوص در صنعت فیلم هندی تبدیل نمی شوند ، از اسطوره خارج شوند. او سومین نکته در "تثلیث مقدس" از ملکه های شماره مورد است. به همراه هلن و آرونا ایرانی ، Bindu شماره رقص "کاباره" بالیوود و نقش "خون آشام" را تعریف کرد.

توانایی بازیگری او در فیلم هایی مانند فیلم های Hrishikesh Mukherjee Arjun Pandit و Abhimaan دیده می شد ، جایی که وی به دلیل بازی در یک شخصیت بسیار دلسوز ، برنده راز شد. او ثابت کرد که به همان اندازه زن فلج شده در Chaitali و به عنوان نقش ناشایست همسر به اشوک کومار ، در ارژون پاندیت ، قانع کننده است. او مول شرور را در زنجر بازی کرد و به عنوان مونا دارلینگ مشهور شد.

یک بارداری قریب الوقوع ، به دنبال آن یک سقط جنین ، در حرفه خود دچار کمبود کار و به توصیه پزشکانش شد که مجبور شد او را به عنوان "خون آشام" پر زرق و برق پایان دهد - رقص و همه. با این حال ، او به مدت طولانی دور نشد و با نقش های شخصیت به صفحه نقره ای بازگشت-Hero ، Biwi Ho to Aisi و Kishen Kanhaiya و با بسیاری از فیلم های دیگر ، وی موفق شد دوباره خود را به عنوان مادر شوهر بی رحمانه و بی رحمانه یا عمه بدیوم دوباره برقرار کند.

در مراحل بعدی حرفه ای خود ، او کمتر از نمایش های روی صفحه نمایش ، مانند مواردی که در Shola Aur Shabnam قرار داشت ، که سمت طنز او را برجسته می کرد ، و با سایر اجراهای سبک و خنده دار در Hum Aapke Hain Koun ..! ، Main Hoon NA ، و Om Shanti Om دنبال کرد.