گوینت اویلین "گوئن" وردون بازیگر و رقصنده آمریکایی بود. او به دلیل اجراهای کمدی موسیقی خود چهار جایزه تونی کسب کرد و به عنوان دستیار رقصنده و مربی رقص ویژه برای تئاتر و فیلم خدمت کرد. وردون با داشتن موهای قرمز شعله ور و لرزان در صدای او ، از دهه 1950 -70 یک مجری تحسین برانگیز در برادوی بود. او با منشاء بسیاری از نقش ها در موزیکال ها ، وی نیز با همسر دوم خود ، باب فس ، کارگردان ، کارگردان ، به عنوان رقصنده - همکار - که برای او بسیاری از کارهای خود را اجرا می کرد و به عنوان سرپرست میراث خود پس از مرگ ، به شدت شناخته می شود ، به شدت شناسایی شد.

در زمان شش سالگی ، او قبلاً روی صحنه می رقصید. او در ادامه به مطالعه چندین شکل رقص ، از شیر ، جاز ، سالن اجتماعات و فلامنکو گرفته تا بالینی پرداخت. در سال 1942 ، والدین وردون از او خواستند كه پس از بارداری او در سن 17 سالگی ، با دوست خانواده و گزارشگر تابلوفرش جیمز هوگان ازدواج كند و او از حرفه رقص خود برای بزرگ کردن فرزند خود خارج شد. پس از طلاق ، پسرش جیمی را به مراقبت از والدین خود واگذار کرد. در اوایل ، وردون به عنوان دستیار جک کول ، رقصنده ، شغل پیدا کرد. وی در طی اشتغال پنج ساله خود با کول ، نقش های کوچکی را در موزیکال های فیلم به عنوان "رقصنده تخصصی" به عهده گرفت و او همچنین رقص هایی با ستاره هایی مانند جین راسل ، فرناندو لاماس و لانا ترنر را آموزش داد. وردون از برادوی به عنوان "کولی" شروع کرد و از یک خط کر به خط دیگر رفت. نقش موفقیت آمیز وی سرانجام به عنوان دومین رهبر زن در موسیقی کان پورتر به وجود آمد. بزرگترین موفقیت وردون یانکی های لعنتی جورج ابوت بود. وردون تونی دیگری را به دست آورد و به هالیوود رفت تا نقش خود را در نسخه فیلم 1958 لعنتی یانکی ها تکرار کند. وردون به دلیل عملکرد خود در موسیقی ، دختر جدید در شهر ، تونی دیگری را به دست آورد و چهارمین تونی خود را برای Redhead به دست آورد. Verdon و Fosse به همکاری در پروژه هایی مانند موزیکال شیکاگو و Dancin و همچنین تمام آن جاز ادامه دادند. وردون پس از سرچشمه نقش Roxie مقابل Velma Kelly Chita Rivera در شیکاگو ، روی بازیگری فیلم تمرکز کرد ، نقش های شخصیت را در فیلم هایی مانند The Cotton Club ، Cocoon و دنباله آن بازی کرد. او به تدریس رقص و تئاتر موسیقی و بازی ادامه داد. وی سه نامزد جایزه امی را برای حضور در مگنوم ، P.I. ، رویای روی و قتل: زندگی در خیابان دریافت کرد. وردون در اتاق آلیس و ماروین ظاهر شد). در سال 1999 ، وردون به عنوان مشاور هنری در یک موسیقی برادوی که برای نمایش نمونه هایی از رقص کلاسیک Fosse به نام Fosse طراحی شده بود ، خدمت کرد. که برنده جایزه تونی برای بهترین موسیقی شد.

وردون در این فیلم در حال قدم زدن در مصر و همچنین برونو ظاهر شد. وردون در مجموع چهار تونیس دریافت کرد ، برای بهترین بازیگر نقش اول زن برای Can-Can و بهترین بازیگر نقش اول زن برای لعنتی یانکی ها ، دختر جدید در شهر و سرخ. او همچنین برای ضبط بازیگران Redhead جایزه گرمی کسب کرد.

وردون در سال 1981 به سالن مشاهیر تئاتر آمریکا القا شد و در سال 1998 به مدال ملی هنر اهدا شد.