ویلیام مارشال بازیگر ، کارگردان و خواننده اپرا آمریکایی بود. او بیشتر به دلیل نقش عنوان خود در Blacula و دنباله آن Scream Blacula Scream و همچنین نقش وی در Pee-Wee's Playhouse شناخته شده است.

مارشال اولین بازی خود را در سال 1944 در کارمن جونز انجام داد. در سال 1950 ، او بوریس کارلوف را به عنوان کاپیتان هوک در تولید برادوی پیتر پان نادیده گرفت. وی نقش اصلی د لاوت را در احیای سال 1951 از مراتع سبز بازی کرد ، نقشی که وی در سال 1958 در یک تلویزیون بی بی سی از این نمایشنامه تکرار کرد. وی در چندین نمایشنامه شکسپیر در صحنه در ایالات متحده آمریکا و اروپا اجرا کرد ، از جمله نقش عنوان در حداقل شش تولید اتللو. هارولد هابسون از لندن یکشنبه تایمز از تصویر مارشال به عنوان "بهترین اتللو زمان ما" ستایش کرد.

در سال 1968 ، مارشال به گروه تئاتر مرکز در تئاتر احمینسون در لس آنجلس پیوست تا در نسخه موسیقی جاز ، Catch My Soul ، با جری لی لوئیس به عنوان ایگو ، اوتلو را بازی کند. مارشال پل روبسون و فردریک داگلاس را روی صحنه به تصویر کشید. او زندگی داگلاس را به طور گسترده تحقیق کرد و در سال 1983 نقش اصلی را در فردریک داگلاس: برده و دولتمرد بازی و ایفا کرد.

حرفه مارشال روی پرده سینما در فیلم سال 1952 لیدیا بیلی به عنوان یک رهبر هائیتی آغاز شد. او این کار را با نقش برجسته ای به عنوان گلیکون ، رفیق و گلادیاتور دیگر به ویکتور بالغ در فیلم سال 1954 دیمیتریوس و گلادیاتورها دنبال کرد. رفتار ، صدا و قامت او به او دامنه گسترده ای می داد ، اگرچه او برای نقش های زیر مجموعه ای که بسیاری از بازیگران سیاه پوست نسل او اغلب ارائه می شدند ، مناسب نبود. او رهبر قیام مائو-مائو در چیزی با ارزش و دادستان کل ادوارد بروک در بوستون استرنجلر بود. او احتمالاً بیشترین توجه را برای نقش خود در فیلم خون آشام Blacula و دنباله آن Scream Blacula Scream دریافت کرد. در سالهای بعد ، مارشال پادشاه کارتون ها را در Playhouse Pee-Wee بازی کرد.

علیرغم لیست سیاه به دلیل ارتباطات کمونیستی خود ، مارشال موفق به حضور در هر دو تلویزیون و فیلم شد. او در قسمت هایی با عنوان "مهلت" و "The Galloping Major" در سریال Spy Man Dange Man ظاهر شد. او همچنین به دلیل تولید و اجرای برنامه در تولید PBS ، دو Emmy محلی را به دست آورد ، همانطور که آدم در اوایل صبح ، یک قطعه تئاتر که در ابتدا روی صحنه اجرا می شد. او همچنین در اپیزودی از ساعت آلفرد هیچکاک با عنوان "The Jar" با بازیگران پت بوترام و جورج لیندسی به نمایش درآمد.

علاوه بر بازیگری و تولید ، مارشال بازیگری را در دانشگاه های مختلف از جمله دانشگاه کالیفرنیا ، ایروین و انستیتوی موفندی ، یک موسسه هنر و موسیقی آفریقایی-آمریکایی در بخش واتس لس آنجلس تدریس کرد. وی کارهای مشابهی را در بنیاد هنرهای خلاقانه ETA شیکاگو انجام داد که در سال 1992 مارشال را یکی از مردان حماسی خود در قرن بیستم نامگذاری کرد. مارشال در 11 ژوئن 2003 در اثر عوارض ناشی از بیماری آلزایمر و دیابت درگذشت.

مارشال از طرف بسیاری به عنوان یک بازیگر بسیار کم ارزش و کسی که هرگز موعد خود را دریافت نکرد ، در نظر گرفته شد. برخی اظهار داشتند که مارشال باید حرفه ای بسیار موفق تر و بزرگتر از صفحه نمایش داشته باشد ، حتی می گفت که مارشال می توانست یک انتخاب عالی برای نقش Thulsa Doom در Conan The Barbarian باشد.