مارسل کارن که در پاریس ، فرانسه متولد شد ، فرزند یک سازنده کابینت که همسرش در زمان پنج سالگی درگذشت ، کار خود را به عنوان منتقد فیلم آغاز کرد و سردبیر نشریه هفتگی ، هبودو-فیلمها و کار برای سیناماگازین و سینموند بین سالهای 1929 و 1933 شد. در سن 25 سالگی ، کارن قبلاً اولین فیلم کوتاه خود ، Nogent ، Eldorado du Dimanche (1929) را کارگردانی کرده بود. وی در چندین فیلم به فیدر (و رنه کلر) کمک کرد تا از طریق La Kermesse Héroïque (1935).

فیدر دعوت نامه ای را برای کار در انگلیس برای اسکندر کوردا پذیرفت ، که برای او نایت را بدون زره پوش (1937) ساخت ، اما این امکان را برای کارن فراهم کرد تا پروژه خود را ، جنی (1936) را به عنوان کارگردان خود به عهده بگیرد. این فیلم آغاز همکاری موفقیت آمیز با شاعر سوررئالیست و فیلمنامه نویس ژاک پرورت بود. این رابطه مشترک بیش از دهها سال به طول انجامید و در طی آن کارن و پرورت بهترین فیلم های به یاد داشته اند. آنها در کنار هم ، درگیر جنبش فیلم واقع گرایی شاعرانه از فاجعه کشنده بودند.

تحت اشغال آلمان فرانسه در طول جنگ جهانی دوم ، کارن در منطقه ویشی کار کرد و در آنجا تلاش های رژیم را برای کنترل هنر واژگون کرد. چند نفر از تیم وی یهودی بودند ، از جمله جوزف کوزما و طراح مجموعه الکساندر Trauner. در شرایط دشوار ، آنها فیلم های بسیار مورد توجه کارن Les Enfants du Paradis (کودکان بهشت ​​، 1945) را پس از آزادی فرانسه منتشر کردند. در اواخر دهه 1990 ، این فیلم "بهترین فیلم فرانسوی قرن" در نظرسنجی 600 منتقدان و متخصص فرانسوی رای داده شد. پس از جنگ ، او و Prévert این پیروزی را دنبال کردند که در آن زمان گرانترین تولیدی بود که تاکنون در تاریخ فیلم فرانسوی انجام شده است. اما نتیجه ، با عنوان Les Portes de la Nuit ، توسط منتقدین و شکست باکس آفیس مورد استفاده قرار گرفت و آخرین فیلم کامل آنها بود.

تا دهه 50 ، شهرت کارن در گرفتگی بود. منتقدان Cahiers du Cinema ، که به سازندگان فیلم Wave New تبدیل شدند ، او را برکنار کردند و شایستگی های فیلم او را صرفاً با Prevert قرار دادند. فیلم های پس از جنگ کارن به غیر از ضربه های او در سال 1958 ، فقط با موفقیت های ناهموار روبرو شدند و بسیاری از آنها با انتقاد منفی تقریباً بی امان از مطبوعات و اعضای صنعت فیلم مورد استقبال قرار گرفتند. در سال 1958 ، کارن رئیس هیئت منصفه در ششمین جشنواره بین المللی فیلم برلین بود. کارن آخرین فیلم خود را در سال 1976 ساخت.

کارن همجنسگرا بود و در مورد آن راز کوچکی کرد. چندین فیلم بعدی وی حاوی اشاراتی به همجنسگرایی مرد یا دوجنسگرایی است. شریک زندگی یک بار او رولان لفافر بود که در بسیاری از فیلم هایش ظاهر شد.

در سال 1989 کتابی توسط ادوارد بارون ترک به عنوان بخشی از مطالعات فیلم هاروارد منتشر شد که داستان او را تحت عنوان فرزند بهشت: مارسل کارن و عصر طلایی سینمای فرانسه بیان کرد.

مارسل کارن در سال 1996 در Clamart ، Hauts-de-Seine درگذشت و در Cimetière Saint-Vincent در مونت مارتر به خاک سپرده شد.

توضیحات فوق از مقاله ویکی پدیا ، مارسل کارن ، دارای مجوز تحت CC-BY-SA ، لیست کاملی از مشارکت کنندگان در ویکی پدیا.